գրքեր

Գնացքը սլանում էր եւ իր հետ տանում հազարներով խեղճ ահել ու ջահել, նաեւ անմեղ երեխաներ եւ չգիտեինք, թե որտեղ են տանում։ Ոմանք խոսում էին իրար հետ աքսորի մասին եւ կասկածում էին, որ աքսորում են մեզ։ Բայց ես կարծում էի, որ միայն այն մարդիկ են աքսորւում, որոնք յանցաւոր են, մտածում էի՝ ես ի՞նչ եմ արել, որ աքսորուեմ։ Սլանում էին նաեւ ժամերը։ Ժողովուրդը սկսեց առաւօտուայ նախաճաշ ուտել, ինչ որ ունէին, ամէն մարդ մի կտոր պատառով կշտացնում էր իր ստամոքսը եւ ոմանք էլ ոչինչ չունէին իրենց հետ եւ մնացել էին սոված։